Στο κενό έπεσε η προσπάθεια σχηματισμού κυβέρνησης κοινής αποδοχής που προκάλεσε αναταράξεις στο εσωτερικό των δύο μεγάλων κομμάτων . Μάλιστα κατέληξε σε ένα παιχνίδι εντυπώσεων μεταξύ του Γ. Παπανδρέου και του Α. Σαμαρά για το ποιος από τους δύο επιχείρησε να κάνει το βήμα προς την συναίνεση.
Είναι προφανές ότι η ευθύνη βαραίνει και τους δύο, κάποιος λιγότερο και κάποιους περισσότερο. Ο Πρωθυπουργός δήλωσε διατεθειμένος να αποχωρήσει από την πρωθυπουργία προκειµένου να σχηµατιστεί κυβέρνηση κοινής αποδοχής. Παράλληλα άρχισαν να κυκλοφορούν ονόματα τα οποία θα μπορούσαν να ηγηθούν της κυβέρνησης συνασπισμού, όπως του πρώην αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Λουκά Παπαδήµου, του διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος Γιώργου Προβόπουλου, του τέως Προέδρου της ∆ημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλου, του πρώην υπουργού Αλέκου Παπαδόπουλου. Όπως διαπιστώθηκε όμως δεν υπήρξε η παραμικρή διερευνητική ενέργεια.
Η εθελουσία αποχώρηση του Γ. Παπανδρέου από τον πρωθυπουργικό θώκο, που τέθηκε ως όρος από τον Α. Σαμαρά για τον σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού, προκάλεσε σφοδρές αντιδράσεις στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος. Ο Γ. Παπανδρέου φέρεται να πείστηκε να αλλάξει στάση και ταυτόχρονα άρχισαν συζητήσεις για τη δημιουργία αξιόπιστης επιχειρηματολογίας που θα «χρέωνε» το ναυάγιο των διαβουλεύσεων στον Α. Σαμαρά.
Η σκέψη ήταν να χρεώσουν στην αξιωματική αντιπολίτευση ότι υπονόμευσε την «ιδέα» περί σχηματισμού κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας µε σκόπιμη διαρροή στα μέσα ενημέρωσης. Ωστόσο η επίσημη διαρροή από το ΠΑΣΟΚ ήταν ότι ο κ. Παπανδρέου ήταν αυτός που πρότεινε στον κ. Σαµαρά την εθελούσια αποχώρησή του από την πρωθυπουργία και τον σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού ΠΑΣΟΚ - Ν.∆. με άλλο πρόσωπο στη θέση του πρωθυπουργού. .
Στη συνέχεια, αποφασίστηκε να προταθούν στον κ. Σαµαρά τρεις όροι για τον σχηματισμό της κυβέρνησης αυτής που, κατά την άποψη εκείνων που τη διατύπωσαν, θα ήταν δύσκολο να αποδεχτεί ο πρόεδρος της Νέας ∆ημοκρατίας.
Πρώτον. Κυβέρνηση µε συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα ζωής, πέραν του έτους - η Ν.∆. είχε προτείνει κυβέρνηση αποκλειστικά για την επαναδιαπραγμάτευση του πρώτου Μνημονίου και διαπραγµάτευση για το δεύτερο Μνηµόνιο που θα συνοδεύει τον νέο δανεισµό της χώρας.
Δεύτερον. Συμφωνία επί συγκεκριμένου πολιτικού πλαισίου, µε πολιτικές παρεμβάσεις που αφορούν το κράτος, τη διαφθορά, την ανασυγκρότηση των μηχανισμών είσπραξης των φόρων.
Τρίτον. Συμφωνία για το περιεχόμενο και το αντικείμενο της επαναδιαπραγμάτευσης µε την τρόικα και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Το Μέγαρο Μαξίμου ήλπιζε ότι οι όροι αυτοί θα προκαλούσαν την αντίδραση της Νέας ∆ηµοκρατίας και τελικά την άρνησή της, δεδομένου ότι στόχος του Αντώνη Σαμαρά, κατά την κυβέρνηση, ήταν να οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές στις αρχές του φθινοπώρου.
Όπερ και εγένετο.
Όπερ και εγένετο.
πηγη newsbomb.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου