Προς ναυτιλλομένους..... οικογενειάρχες!!!

Γαλουχήθηκες με το να παντρευτείς παιδί μου, να κάνεις οικογένεια, να κάνεις παιδιά. Τα παιδιά είναι ευτυχία! Μεγάλωσες βλέποντας όλα τα ευτυχισμένα πρόσωπα γνωστών και φίλων σου που αρραβωνιάστηκαν, παντρεύτηκαν και να.. έκαναν και παιδιά! τι ευτυχισμένο χαμόγελο στο πρόσωπό τους!! σα ζωγραφισμένο! Και περνούσαν τα χρόνια και εσύ τίποτα... Έπεσες σε μια ψιλοκατάθλιψη τύπου: εγώ πότε θα παντρευτώ; πότε θα βρω το νόημα της ζωής; εγώ πότε θα γίνω μάνα;;(βλέπε Παπαδοπούλου) ή αντίστοιχα πατέρας;..

Έτσι με τα πολλά όταν βρήκες το έτερον ήμισυ ξεπέρασες την κατάθλιψη και είπες επιτέλους θα μπω στο club των χαμογελαστών οικογενειαρχών!!  Όταν δε απέκτησες το πρώτο σου παιδί ε!! τότε πια ήσουν επίσημα σαν όλους τους άλλους!!

Τότε όμως διαπίστωσες..... Τα έξοδα εκτοξεύτηκαν στο ζενίθ, η διάθεση στο ναδίρ, οι τσακωμοί, οι φαγούρες, να βάλω και αυτή την κουρτίνα, να πάρω και αυτό το συνολάκι, θέλω και αυτό το μπιμπελό... Άσε που το μωρό, όπως εκ των υστέρων κατάλαβες: δεν αλλάζει μόνο του, δεν κοιμάται μόνο του, δεν τρώει μόνο του, δεν μιλάει αλλά κλαίει... Αυτές δε οι πάνες μυρίζουν τόσο πολύ που κάθε φορά αναρωτιέσαι: μα τί έφαγε;;;  ο ύπνος σου πάει περίπατο, τα νεύρα σου είναι κρόσσια, μπερδεύεις τα παπούτσια και τις κάλτσες, δε βρίσκεις τα χαρτιά σου και αν κοιταχτείς στον καθρέφτη βλέπεις τα μαλλιά σου γεμάτα βρεφική κρέμα... γιατί εκείνο αποφάσισε πως αντί για το στόμα του την ήθελε στο πάτωμα, στο πρόσωπό σου, στους τοίχους...φτιάχνει το δικό του πίνακα ο μικρός σου Πικάσο... Το κυνηγάς όλη τη μέρα και εκείνο εξακολουθεί να χοροπηδά και να είναι μες την ενέργεια όταν εσύ το μόνο που θες είναι να κάνεις χαρακίρι...! Και δεν μένει μικρό...όχι..όχι.. μεγαλώνει..!! και δεν διαβάζει, μπλέκει με παρέες,σε φωνάζουν οι καθηγητές για το ατίθασο παιδί σου,  το ψάχνεις...και πάλι ξενυχτάς.. και φυσικά δεν σταματάει να ζητάει: αυτό, εκείνο, το γάλα, το μπιμπερό, το παιχνίδι, το ποδήλατο, τη μηχανή...

Και τότε πια καταλαβαίνεις... έχεις αποκτήσει το χαμόγελο της ευτυχίας!!!! Όπως όλοι οι άλλοι έχεις το αφηρημένο χαμόγελο που λάθος το ερμήνευες τόσα χρόνια... είναι απλά το χαμόγελο της απόγνωσης!!!  

                                                                                                                                                                           ΠΑΝΔΑΙΜΩΝ